Wanne is al vaak op bezoek geweest op dit blog, lees het hier nog maar eens na. We zijn er na maanden wel achter gekomen dat het maken van een patroon van de avonddoekjes een veel grotere, ingewikkelder klus is dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden. Hoezo?
Het klinkt natuurlijk wel een beetje raar, maar de praktijk van alle dag was dat er in de zeldzame verloren uurtjes telkens een paar toertjes werden gehaakt of gebreid, een beetje op zicht en gevoel. Je kunt je voorstellen dat de vrouwen hun haakwerkje heel vaak moesten neerleggen omdat er weer een dringend beroep op hen werd gedaan. Koken, wassen, een snottebel, de oogst, de buurvrouw - honderd aanleidingen om het werk neer te leggen. Dus ging er wel eens iets mis, een boogje teveel of te weinig, een randje uit het gelid, een paar stokjes extra. En werd de vorm niet helemaal zoals voor ogen was, dan werd het tijdens het haken aangepast. Het resultaat? Prachtig!
Maar....... als er dan jáááááren later een paar dames gaan proberen om het na te maken én er een patroon va te schrijven dan begint het grote puzzelwerk. Poeh! Soms lijkt enige logica compleet verloren. Is dat extra stokje met opzet of een foutje? Waarom links 5 boogjes en rechts 7? En dat randje zit eigenlijk niet in het midden... dan rijst de vraag: gaan we het doekje precies na haken of brengen we er enige logica in? Wat corrigeren we, en wat niet? En óók.... hoe schrijven we al die uitzonderingen, bijzonderheden, afwijkingen in hemelsnaam begrijpelijk op? Ai! Dat was nogal een dingetje!
