Dubbelcheck - vervolg

De sprei die we vinden in Hoeve van der Meulen lijkt bij nader inzien helemaal niet gemaakt te zijn door Maria Bruggeman, de laatste boerin die hier met haar man, schoonouders en zoon Adrie leefde! Door onze extra controle (dubbelcheck!) wordt deze logische aanname jammer genoeg onderuit gehaald. Om eerlijk te zijn hebben we daar best even de pest over in. Er is veel tijd gestoken in het onderzoek naar Maria en haar levensverhaal, en dat verhaal kan nu zó de prullenbak in.

Hierdoor neemt deze zoektocht een nieuwe, en ook onverwachte wending. Toeval wil dat Nanda van den Berg het door haar gezochte textiel om Hoeve van der Meulen in te richten als museumhuis heel dicht bij huis vond. Het grootste deel van het brei- en linnengoed dat nu in de Hoeve te zien is, is namelijk afkomstig van Nanda’s inmiddels overleden buurvrouw mevrouw Adriana van Liere-Zeevaart. En zo draait ons verhaal 180 graden en gaan we van rijke boerin Maria Catharina Bruggeman uit ‘s- Heer Abtskerke, hups naar huisvrouw Adriana Zeevaart uit Nisse; de buurvrouw die de sprei wél breidde, en die nog meer handwerk achterliet. En, er is nog meer toeval: mevrouw van Liere werd óók Adrie genoemd werd, net zoals de laatste mannelijke bewoner van de hoeve. 

Naar Goeree!

Jaren geleden maakte Cootje Goekoop een haakpatroon van een Goereese haakmuts voor de Portdagen in Goedereede, Zuid-Holland. Tijdens dit jaarlijks terugkerende dorpsfeest is het de gewoonte dat inwoners oude, historische kleding dragen. Het leek Cootje leuk als alle vrouwen en meisjes uit het dorp de witte, gehaakte mutsjes zouden dragen, die traditioneel bij de Goereese streekdracht hoorden. Onlangs maakten wij een (digitaal) uitstapje naar Goedereede, in de hoop het patroon van Cootje te achterhalen. Dit patroon zou ons zomaar verder kunnen helpen met het maken van een patroon van een Zeeuwse aekmuste.

Cootje, zelf jarenlang lerares geweest, ging voor het maken van haar patroontje naar het streekmuseum in Middelharnis, waar ze een enorme stapel haakmutsen bestudeerde. Uit al deze mutsen stelde ze een eenvoudig basispatroon samen. Het patroon moest vooral niet te moeilijk zijn; het moest voor zoveel mogelijk vrouwen toegankelijk zijn. Nadat het patroon klaar was deelde ze het uit onder de meisjes en vrouwen in het dorp, met de uitnodiging om ieder een eigen mutsje te haken. Uiteraard kon men bij haar aankloppen voor hulp bij het haken.

Cootje Goekoop - foto’s Stichting Goereese Portdagen