Labedissen en Landleven

Wat een leuke dingen zijn dat toch, die labedissen. Niet alleen levert de naam met regelmaat vragende blikken en stoethaspelende uitspraken op, ook de interesse voor dit kledingstuk wordt steeds groter. 

En, vraagt u zich nou af hoe het zit met die cliffhanger uit onze vorige post? De laatste tijd horen wij opvallend vaak Zeeuwse vrouwen, die heel hun leven lang al streekdracht breien, de naam ‘kneuen’ of ‘kneutjes' voor polswarmers gebruiken. Blijkbaar werden hand- of polswarmers waarvan de rand tot aan de knokkels van de vingers komen in het Zeeuwse ook zó genoemd!  Na Anja's gefilosofeer uit de vorige post snappen we nu waarom. Wellicht werd het woord 'kneutjes' ook wel elders in het land gebruikt, we horen het graag. 
Maar, terug naar de labedissen.

Tijdens de verkoopmarkt van het Polderhuis in Westkapelle afgelopen zomer raken we in gesprek met Betje. Betje is een van de dames die breit voor de Tuus Emaekt Markt. Samen met een aantal dames komen ze 1 keer per maand bij elkaar en thuis breien ze sokken en zo. Voor het goede doel.

We kopen van Betje niet alleen een paar oude zwarte kousen die van haar vader zijn geweest. Betje heeft namelijk ook een paar lichtblauwe gebreide labedissen liggen! Het zijn wél replica’s, geen originele, dat wel. Ze vertelt dat het patroon ooit in de Landleven heeft gestaan en afkomstig is van een vrouwtje uit Serooskerke.

Onze ogen gaan glimmen: zouden we hier te maken hebben met een origineel patroon van een boerenvrouw uit een van de Walcherse dorpen? Ik spreek met Betje af, en bezoek haar een paar maanden later thuis. Helaas. Betje kan het patroon niet meer terug vinden. Ze heeft overal voor me gezocht. Wat jammer nou, ik had zó graag geweten van welke boerenvrouw dit patroon afkomstig was. 

“Maar”, zegt Betje, “het was geloof ik eigenlijk een patroon van beenwarmers. Maar ik dacht: die kun je ook aan je armen dragen, dan zijn het labedissen!”

Ik begrijp er eerlijk gezegd niks meer van. Denk niet dat Betje vergeetachtig is, hoor, met haar 91 jaar is ze kraakhelder van geest, en van lijf en leden! Omdat we er verder niet uitkomen besluit ik thuis op het internet te gaan zoeken naar het patroon uit de Landleven van de desbetreffende beenwarmers. De eerste hit is raak: ik vind 3 paar beenwarmers in hetzelfde breipatroontje, in een uitgave van 2014. Dat raadsel is dan tenminste opgelost! Alleen dat vrouwtje uit Serooskerke, hoe dát dan zit begrijp ik nog steeds niet. Maar daar komen we waarschijnlijk nooit meer achter.

Totdat mijn blik valt op de naam van de maakster het patroon van de beenwarmers. Er gaat een lichtje branden.. het zou toch niet? En jawel. Als ik doorklik kom ik op de website terecht van Kiki Visser. Uit Serooskerke.. op Schouwen Duiveland!

Terwijl u dit leest zitten wij - Anja, Jeanet en Stefanie - hoog in de lucht en vliegen wij naar Portugal. Wij zullen daar een presentatie verzorgen voor de deelnemers aan het Europese Cherish Project over cultureel erfgoed, en hoe je dit mee kan nemen naar de toekomst.

Terugkomend op labedissen en Landleven: in het novembernummer van Landleven verschijnt een artikel over ons en over jawel.. labedissen! Voor dit artikel hebben we speciaal voor Landleven een patroon uitgewerkt van een paar originele gebreide labedissen. We zijn benieuwd naar jullie reacties!

Een uitgebreid patroon van deze labedissen Mijntje, zowel voor heen en weer breien als voor rond breien, is te koop in de webshop. In hetzelfde patroon staat ook informatie over het spannen van breiwerk.
Als jullie het garen voor deze labedissen kopen bij Atelier Jaffari in Arnemuiden krijgen jullie het patroon er gratis bij.

Adeus!!

Patroon beenwarmers: Kiki Visser

Foto labedissen en beenwarmers: Landleven