Dodden in de pap

Wie kan zich het níet herinneren: de zelfgekookte pap die je als kind kreeg voorgeschoteld. Havermoutpap, griesmeelpap, lammetjespap of rijstepap. Custerdvla of gortepap… Het ene kind maakte je er ontzettend blij mee; het andere kind gruwde ervan en ging bekant over de nek bij het aanschouwen van dat bord pap.

De ene moeder kookte graag, en maakte pannen vol zachte, romige pap. Maar er waren ook genoeg moeders voor wie koken geen vanzelfsprekendheid was. Bij deze moeders verschenen er meestal pannen pap met klonters op tafel, ofwel met ‘dodden’ erin. Lustte je sowieso al geen pap, dan was het aanschouwen van een bord pap met dodden helemaal iets om onpasselijk van te worden!

Het ergste was dan als je die pap, met of zonder dodden (of met vel, laten we dat vooral ook niet vergeten!) echt héél vreselijk vies vond, en je net zo lang aan tafel moest blijven zitten totdat je het opgegeten had.. Wie kan zich dat nu, anno 2018, nog voorstellen?

Maar… waaróm hebben we het hier over ‘dodden in de pap’ zul je je afvragen?

Het volgende doet zich voor. Tijdens het proces van het ontwikkelen van een nieuw patroon van een origineel gehaakt avonddoekje krijgen we te maken met ‘dodden’, ofwel bobbels in het haakwerk. 

In onze bescheiden collectie brei- en haakwerk uit de Zeeuwse streekdrachten bevindt zich een mooi, origineel avonddoekje. Zeer fijn gehaakt van dunne, witte katoen.

Liesanne van Amstel ontwikkelt voor ons een patroon van dit doekje en haakt bovendien een schitterende replica van zachte blauwe wol, waardoor er een prachtige eigentijdse omslagdoek ontstaat. We noemen deze doek ‘Wanne’ en op het Haak en Brei Festival bij Jeanet in Arnemuiden is deze doek beslist een hit: er is veel vraag naar het patroon.

Het is Liesanne al wel opgevallen dat er in de omslagdoek ´bobbels´ zitten. We vermoeden dat die zullen verdwijnen na het blocken. Dat lijkt in eerste instantie het geval te zijn. 

Maar als we de doek een dag later uitvouwen voor het maken van foto’s, zijn de bobbels er op wonderbáárlijke wijze weer in terug gekomen. En hoe we ook aaien, kloppen, trekken, duwen, be-pamperen en zéfs vermanend toespreken: de bobbels blijven rustig zitten waar ze zitten!

De doek gaat naar Ans Baart, onze niet te overtreffen haak- en brei corrector. Zij puzzelt en 'haakt proef´en telt en piekert. Als we heel goed kijken zien we dat ook in het originele doekje bescheiden ‘bobbeltjes’ zitten. Maar deze zijn door de leeftijd van het doekje plus veelvuldig wassen wat weggesleten. en vallen daardoor minder op.

Het ligt eigenlijk allemaal aan de gebruikte steekjes van het middendeel, concludeert Ans. Plus daarbij ook nog eens aan de keuze van de gehaakte golfjes en boogjes ten opzichte van de vorm van de rand. De gekozen haaksteken die de boerin van het originele doekje haakte, zijn de veroorzakers van het ‘probleem’.

De vraag rijst nu wat te doen. Het patroon van het originele doekje aanhouden, en dus een patroon ontwikkelen mét bobbels? Of aanpassingen maken in het patroon, waardoor er een mooie strakke doek ontstaat, maar die dan geen exácte replica meer is van het origineel? Het ultieme dilemma, waar iedereen die oud handwerk wil reproduceren, tegenaan loopt…

We hoeven er gelukkig niet lang over na te denken.

“Geen dodden in de pap!” spreekt Anja de gevleugelde woorden.

Dus, als jullie je afvragen waar het patroon van de blauwe gehaakte avonddoek blijft? Er wordt héél hard gewerkt aan het maken van een alternatief patroon. Een patroon wat het originele doekje zo dicht mogelijk benadert maar.. dan zónder bobbels!