Zomerstop

Nog twee weken, en dan breekt voor ons de zomervakantie-periode aan. Zoals elk jaar piepen we er dan digitaal een poosje tussenuit. Of het ook mogelijk is om in persona de hort op te gaan is natuurlijk nog afwachten, maar hopelijk lukt het ons om deze zomer het mooie Zeeuwse land een poosje te verlaten voor 'avonturen elders'.

De wolwinkel van Jeanet in Arnemuiden blijft wél open, maar kijk áltijd eerst even op haar website of ook zíj de deuren niet eventjes dicht gooit ;) Zou zomaar kunnen, he, als het erg warm is.

Anja en Stefanie zijn afwezig van 1 juli t/m 15 september. Mocht je dringende vragen hebben, dan kan het dus langer duren dan je gewend bent voordat er een reactie komt. 

Wij wensen iedereen een corona-vrije en mooie zomer toe!

Babydekentje Adriana

Regen, kou, wolken en nat gras.. de afgelopen tijd waren de omstandigheden voor het maken van foto’s nou niet echt uitnodigend. Het was lang wachten op een mooie dag met zon en warmte, met daarbij ook nog eens ruimte in de agenda. Maar toen die dag eenmaal aanbrak was het genieten van ons kleine fotomodel Benjamin.. en natuurlijk van ons nieuwe patroon: Babydekentje Adriana!

We togen naar Zuid-Beveland, naar Hoeve van der Meulen, de plek waar wij de originele deken in de bedstee vonden. Geen betere plek om ons babydekentje op de gevoelige plaat vast te leggen, toch?

Dubbelcheck - vervolg

De sprei die we vinden in Hoeve van der Meulen lijkt bij nader inzien helemaal niet gemaakt te zijn door Maria Bruggeman, de laatste boerin die hier met haar man, schoonouders en zoon Adrie leefde! Door onze extra controle (dubbelcheck!) wordt deze logische aanname jammer genoeg onderuit gehaald. Om eerlijk te zijn hebben we daar best even de pest over in. Er is veel tijd gestoken in het onderzoek naar Maria en haar levensverhaal, en dat verhaal kan nu zó de prullenbak in.

Hierdoor neemt deze zoektocht een nieuwe, en ook onverwachte wending. Toeval wil dat Nanda van den Berg het door haar gezochte textiel om Hoeve van der Meulen in te richten als museumhuis heel dicht bij huis vond. Het grootste deel van het brei- en linnengoed dat nu in de Hoeve te zien is, is namelijk afkomstig van Nanda’s inmiddels overleden buurvrouw mevrouw Adriana van Liere-Zeevaart. En zo draait ons verhaal 180 graden en gaan we van rijke boerin Maria Catharina Bruggeman uit ‘s- Heer Abtskerke, hups naar huisvrouw Adriana Zeevaart uit Nisse; de buurvrouw die de sprei wél breidde, en die nog meer handwerk achterliet. En, er is nog meer toeval: mevrouw van Liere werd óók Adrie genoemd werd, net zoals de laatste mannelijke bewoner van de hoeve. 

Naar Goeree!

Jaren geleden maakte Cootje Goekoop een haakpatroon van een Goereese haakmuts voor de Portdagen in Goedereede, Zuid-Holland. Tijdens dit jaarlijks terugkerende dorpsfeest is het de gewoonte dat inwoners oude, historische kleding dragen. Het leek Cootje leuk als alle vrouwen en meisjes uit het dorp de witte, gehaakte mutsjes zouden dragen, die traditioneel bij de Goereese streekdracht hoorden. Onlangs maakten wij een (digitaal) uitstapje naar Goedereede, in de hoop het patroon van Cootje te achterhalen. Dit patroon zou ons zomaar verder kunnen helpen met het maken van een patroon van een Zeeuwse aekmuste.

Cootje, zelf jarenlang lerares geweest, ging voor het maken van haar patroontje naar het streekmuseum in Middelharnis, waar ze een enorme stapel haakmutsen bestudeerde. Uit al deze mutsen stelde ze een eenvoudig basispatroon samen. Het patroon moest vooral niet te moeilijk zijn; het moest voor zoveel mogelijk vrouwen toegankelijk zijn. Nadat het patroon klaar was deelde ze het uit onder de meisjes en vrouwen in het dorp, met de uitnodiging om ieder een eigen mutsje te haken. Uiteraard kon men bij haar aankloppen voor hulp bij het haken.

Cootje Goekoop - foto’s Stichting Goereese Portdagen

Kapertje aan de kust

Deze week hadden we bestuursvergadering, online zoals zoveel vergaderingen tegenwoordig (moeten) plaatsvinden. Het grote voordeel is dat we geen reistijd en -kilometers hebben, we wonen ruim 60 km van elkaar. Het hele grote nadeel is dat we elkaar inmiddels al een jaar niet meer fysiek hebben gesproken.

We kunnen er lang en kort over praten, het is zoals het is...precies zoals Jeanet ook aangeeft op haar blog.
Helaas hebben we moeten besluiten om heel dit kalenderjaar niet deel te nemen aan activiteiten, beurzen, handwerkdagen en ook geen lezingen en presentaties te geven. We hopen met heel ons hart dat 2022 een ander jaar mag worden.

Toch is het niet alleen kommer en kwel. Met de beperkte beschikbare middelen die er nu zijn proberen we ons onderzoek zo veel als mogelijk voort te zetten en de resultaten daarvan met jullie te delen.

Eén van de zaken waar we ons in aan het zijn verdiepen is het fenomeen 'kapertje'. We bedoelen hier niet 

ka·per (meervoud: kapers)1(m,v) iem. die een vervoermiddel kaapt2(m) (historisch) schip van zeerovers: er zijn kapers op de kust er zijn meer gegadigden

(Van Dale gratis woordenboek)

Bijna verdwenen in de mist van de tijd was de kaper ook iets heel anders, namelijk een kledingstuk.
Hoe komen we daar nu weer bij zullen jullie je afvragen. Het ging als volgt:
In digitale zoektochten vinden we in het archief van het Nederlands Openluchtmuseum al enige tijd geleden deze muts, gedragen door een meisje op Zuid-Beveland:

Collectie: Nederlands Openluchtmuseum

Check, check.. dubbelcheck!

Soms kun je er zó ontzettend naast zitten tijdens een onderzoek! Het zijn vaak de mooiste, dát dan weer wel. In ieder geval de meest tijdrovende. Want het lijkt zo simpel: men neme een oude boerderij, wat oud breiwerk, de namen van de laatste bewoners en dan lijkt alles appeltje eitje. Had je gedacht!

De sprei die we onverwachts vinden in Hoeve van der Meulen (een oude, opgeknapte boerderij van Stichting Zeeuws Landschap in ’s Heer Abtskerke, die jarenlang vervallen is geweest en leeg heeft gestaan) is er eentje die ons meteen aanspreekt. Geen ingewikkelde toestanden, maar een eenvoudig gebreide deken met een leuk puntrandje aan de zijkanten.

Digitale keukentafels

'Digitale' keukentafels, we zijn er al een poos mee in de weer, onder andere bij ons onderzoek naar de Zeeuwse haakmutsen. Haakmutsen blijven voor ons een wat ondoorgrondelijk onderdeel van de Zeeuwse streekdrachten, dat komt voornamelijk omdat we er niet mee zijn opgegroeid. Vraag ons iets over lagetten en streeksels, over boven-, onder- of bultmutsen, en dan gaan we los.. maar haakmutsen kwamen ‘bij ons’ niet voor. Bovendien zijn we er inmiddels ook achter dat er nooit eerder iets is vastgelegd over deze gehaakte en gebreide mutsjes; er zijn dus geen bronnen waaruit we kunnen putten.

Het feit dat we alle denkbare wegen moeten bewandelen om iets meer over haakmutsjes te weten te komen - laat staan om er iets zinnigs over te kunnen zeggen - maakt dit onderzoek ook weer uitermate interessant, leerzaam en boeiend!

Neeltje Keur uit Scherpenisse, foto’s geplaatst met toestemming Openluchtmuseum Arnhem

Het begon indertijd allemaal met foto’s van de haakmuts van Neeltje Keur. Het breimotief hiervan gebruikten we in Het Beddengoed van Tante Zoet, en ook ontwierp Anja er het babydekentje ‘Vo ’t Guusje van Neeltje’ mee. We bezochten Ria Moerland, die Neeltje en haar zusters nog gekend heeft, thuis in Scherpenisse (toen dat nog gewoon kon) en we hoorden leuke verhalen over Neeltje. Maar.. hoe het nou precies zat met die haakmutsen? Dat moesten